Η κρίση στην οποία έχει βυθιστεί η παγκόσμια οικονομία αυτήν την εποχή έχει ως αποτέλεσμα οι χρηματοοκονομικοί οργανοισμοι (τράπεζες κτλ) να μην μπορούν να βρούν εύκολα πίστωση, για να αυξήσουν τη ρευστότητα τους καταφεύγουν σε περικοπές θέσεων εργασίας καθώς και μείωση των επενδύσεων που κάνουν.

Η μακροοικονομική πολιτική που ακολουθείται για την αντιμετώπιση μιας κρίσης που η προέλευση της είναι η απότομη μείωση ζήτησης προιόντων που κυκλοφορούν στην αγορά είναι η χρήση της νομισματικής πολιτικής, δηλαδή η αύξηση της ποσότητας του χρήματος που κυκλοφορεί στην αγορά, αυτό έχει ως αποτέλεσμα τη μείωση των επιτοκίων.

Με το χαμηλότερο επιτόκιο οι τράπεζες έχουν τη δυνατότητα δανειστούν χρήμα από την κεντρική τράπεζα και αυτό έχει ως συνέπεια με τη σειρά τους να δώσουν πιο φτηνά δάνεια σε επειχηρήσεις και καταναλωτές ώστε να μπορούν κάνουν επενδύσεις αγοράζοντας καινούργιο εξοπλισμό ή να καλύψουν τρέχοντα έξοδα αντίστοιχα. Η μείωση των επιτοκίων εκτός το ότι δίνει τη δυνατότητα στους καταναλωτές να πάρουν πιο φτηνά δάνεια, τους προκαλεί προτίμηση για ρευστότητα δηλαδή να διακρατούν το χρήμα αντί να το βάζουν σε καταθέσεις με χαμηλό επιτόκιο, έτσι παραμένει μεγαλύτερη ποσότητα χρήματος στην αγορά και αυξάνεται η κατανάλωση για προιόντα.

Federal Fund Rate

Στην Aμερικάνική οικονομία αυτή τη στιγμή το Federal Fund Rate δηλαδή το επιτόκιο με το οποίο η μία τράπεζα δανείζει άλλες έχει φτάσει στο χαμηλότερο δυνατό επίπεδο, το Federal Fund Rate χωρίζεται στο target Federal Fund Rate το οποίο αυτή τη στιγμή βρίσκεται στο 1% και το ρυθμίζει η κεντρική τράπεζα των ΗΠΑ η FED, είναι εργαλείο το οποίο χρησιμοποιειται για να ρυθμιστεί η προσφορά χρήματος στην Αμερικάνικη Οικονομία, και το Effective Fund Rate δηλαδή το πραγματικό διατραπεζικό επιτόκιο το οποίο βρίσκεται στο 0.25%. Σε συνυθεις συνθήκες η Fed θα άυξανε το πραγματικό επιτόκιο να φτάσει στο επιτόκιο στόχο target FFR αυξάνοντας το ποσοστό των ρευστών διαθέσιμων που ιδιωτικές τράπεζες διακρατούν σε αυτήν, για να μην υπάρχει το κενό μεταξύ των επιτοκίων.

Αλλά αυτό δεν μπορεί να γίνει γιατί ήδη έχουν δωθεί τεράστια δάνεια στις τράπεζες στο ελάχιστο επιτόκιο για να καλύψουν τις ζημιές από τα Credit Derivatives, σε συνδιασμό ότι οι τράπεζες έχουν μειώσει στο ελάχιστο τα δάνεια μεταξύ τους το πραγματικό διατραπεζικό επιτόκιο βρίσκεται στο 0.25%. Αν το EFR φτάσει στο target η νομισματική πολιτική θα γίνει πιο σφιχτή ενώ αν παραμείνει κοντά στο μηδεν θα έχουμε μεγαλύτερη ανάπτυξη, αφού με χαμηλότερο επιτίκιο θα γίνονται περισσότερες επενδύσεις δηλαδή η κατάσταση είναι παρόμοια με την Ιαπωνική οικονομία η οποία είχε μηδενικό επιτόκιο μέχρι το 2006.

Dept Deflation

Η debt deflation Hypothesis προέρχεται από τον οικονομολόγο Irving Fisher όπου προσπαθούσε να βρει τους μηχανισμούς που προκάλεσαν την κρίση του 1929, αυτό που τονίζει ιδιαίτερα είναι ότι αντιπληθωρισμός δηλαδή η πτώση του γενικού επιπέδου των τιμών σε κατάσταση κρίσης είναι πολύ επικίνδυνος. Η απότομη πτώση των τιμών μπορεί να προκληθεί από τη βιαστική πώληση προϊόντων σε χαμηλώτερη, όπου με τη σειρά της αυξάνει το πραγματικό επιτόκιο δανεισμού, διότι όταν ο πληθωρισμός αυξάνεται κερδίζει ο δανειζόμενος, ενώ όταν μειώνεται κερδίζει αυτός που έχει δανείσει τα χρήματα.

Οπότε τα βάρη από τα δάνεια αυξάνονται, στη συνέχεια ακολουθεί ένας φαύλος κύκλος ξανά μεγαλύτερη πτώση των τιμών, μειώνεται σταδιακά η ροή του χρήματος στην αγοράς, μειώνονται τα κέρδη, μειώνεται η αγοραστική δύναμη και αυξάνονται οι χρεοκοπίες, απολύσεις κτλ. Ο βασικός λόγος που η οικονομία κινδυνεύει να μπει σε ένα τέτοιο φαύλο κύκλο είναι γιατί η ευρωπαϊκή κεντρική τράπεζα δεν μειώνει και άλλο τα επιτόκια για να ωθήσει τις επενδύσεις αν μπούμε σε αυτό το κύκλο δεν θα έχει νόημα πλέον η νομισματική πολιτική της ECB.

Financial crisis of 2007 - 2008

Η οικονομική κρίση που ξέσπασε στην Αμερική ξεκίνησε με subprime mortarge market που στήθηκαν πάνω στα ενυπόθηκα δάνεια και σταδιακά γιγαντώθηκε. Θύματα αυτή της κρίσης ήταν η κατάρρευση μιας επενδυτικής τράπεζας της Lehman Brothers καθώς και η παρολίγο κατάρρευση της AIG ( American International Group) ενός μεγάλου ασφαλιστικού οργανισμού όπου κρατικοποιήθηκε την τελευταία στιγμή για να σωθεί.

Παρόλα αυτά σημάδια για έξοδο από την κρίση υπάρχουν και ένα από αυτά είναι η πτώση των τιμών των αγαθών όπου έχει ως συνέπεια την μείωση του πληθωρισμού, και ποιο συγκεκριμένα η αποφυγή μιας κατάστασης στασιμοπληθωρισμού (stagflation) όπως υπήρξε στην κρίση του '29. Αυτή η πτώση θα δώσει τη δυνατότητα στις κεντρικές τράπεζες να μειώσουν τα επιτόκια ώστε να αυξηθεί η καταναλωτική ζήτηση και να πάρουν μια ανάσα οι επιχειχηρήσεις με την αύξηση της ζήτησης.

Ισλανδική Οικονομική Κρίση 2009

Η Ισλανδία είναι μία από τις χώρες που έχει επηρεαστεί περισσότερο από την οικονομική κρίση, το τραπεζικό της σύστημα σχεδόν κατέρρευσε με αποτέλεσμα οι τρεις μεγαλύτερες τράπεζες να κρατικοποιηθούν και το εθνικό της νόμισμα το οποίο είναι η Κρόνα να υποτιμηθεί σε μεγάλο βαθμό. Το αποτέλεσμα ήταν ότι κανένας χρηματοοικονομικός οργανισμός δεν δίνει δάνεια στη Ισλανδία όπου ανάγκασε τι χώρα ζητήσει βοήθεια από το IMF.Η κατάρρευση των τραπεζών έχει χαρακτηριστεί ως μεγαλύτερη που έχει γίνει στην ιστορία αναλογικά με το μέγεθος της οικονομίας της χώρας. Τα δάνεια που έδιναν τράπεζες της Ισλανδίας ήταν εννιά φορές μεγαλύτερα από το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν της χώρας.

Από τα δάνεια που έπαιρναν μόνο το ένα πέμπτο ήταν στο εγχώριο νομισμα, τα υπόλοιπα δάνεια γινόταν σε άλλα νομίσματα όπως το Ελβετικό Φράνκο κτλ επειδή είχαν χαμηλότερο επιτόκιο δανεισμού. Αλλά μετά την κατάρρευση των τραπεζών και την υποτίμηση τη κρόνας οι ισοτιμίες άλλαξαν με αποτέλεσμα τα δάνεια που έχουν πάρει στα άλλα νομίσματα να γίνονται δυσβάσταχτα και να μην μπορούν να αποπληρωθούν, σε συνδυασμό με την αύξηση της ανεργίας και του πληθωρισμού δηλαδή του φαινομένου του stagflation η χώρα μπήκε σε βαθιά οικονομική κρίση.