O Ronald Coase Νομπελίστας οικονομολόγος οποίος ασχολήθηκε με τη «Theory of Firm» θέλησε να δώσει απάντηση στο ερώτημα τι καθορίζει το μέγεθος μια εταιρίας, κάνει τη παρατήρηση ότι μια εταιρία δεν μπορεί να έχει τον πλήρη έλεγχο των συναλλαγών μεταξύ αυτής και της αγοράς αλλά έχει τον πλήρη έλεγχο στην εσωτερική κατανομή των πόρων της.
Coase και η εποχής τη πληροφορίας
O Ronald Coase Νομπελίστας οικονομολόγος οποίος ασχολήθηκε με τη «Theory of Firm» θέλησε να δώσει απάντηση στο ερώτημα τι καθορίζει το μέγεθος μια εταιρίας, κάνει τη παρατήρηση ότι μια εταιρία δεν μπορεί να έχει τον πλήρη έλεγχο των συναλλαγών μεταξύ αυτής και της αγοράς αλλά έχει τον πλήρη έλεγχο στην εσωτερική κατανομή των πόρων της.
Ο βασικός λόγος ύπαρξης μίας εταιρείας είναι η αποφυγή των κοστών συναλλαγής που δημιουργούνται από τους μηχανισμούς τιμών της αγοράς. Για παράδειγμα μια εταιρία θέλει να διεκπεραιώσει μια διεργασία της, είναι φτηνό να προσλάβει ένα υπάλληλος ο οποίος θα την φέρει εις πέρας, από την διεκπεραιώσει της στην ίδια την αγορά. Το πρόβλημα αρχίζει να δημιουργείται όταν αυξάνεται το μέγεθος της εταιρίας όπου αυξάνονται τα κόστη οργάνωσης της εταιρείας, με αποτέλεσμα να υπάρχουν φθίνουσες αποδόσεις κλίμακας στην παραγωγή. O Coase παρατηρεί ότι η εταιρία μεγαλώνει μέχρι το σημείο όπου όπου μια επιπρόσθετη διεργασία της επιχείρησης εξισώνει το κόστος πραγματοποίησης αυτή διεργασίας εσωτερικά από την ίδια την εταιρία με το κόστος πραγματοποίησης της από την αγορά.
Με την εξέλιξη Πληροφορικής, των τηλεπικοινωνιών, και του Internet μειώνονται σημαντικά αυτά τα οργανωτικά κόστη και τα κόστη εύρεσης χαμηλού κόστους εργασιών στην αγορά, οι οποίοι άνθρωποι βρίσκονται μακριά μπορούν έχουν πρόσβαση με ελάχιστο κόστος σε πραγματική πληροφορία και να οργανώσουν πολύπλοκες δραστηριότητες. Μία εταιρία πρέπει να επικεντρώνεται σε αυτό που έχει ανταγωνιστικό πλεονέκτημα να και να κάνει outsource όλα τα υπόλοιπα., οπότε οι επιχειρήσεις θα τείνουν γίνουν μικρού μεγέθους υψηλής εξειδίκευσης και σε συνεργασία με άλλες δημιουργούν μια networked παραγωγή.
Creative Destruction και ο Joseph Schumpeter
Ένας από τους μηχανισμούς συνεχής ανάπτυξης μιας οικονομίας είναι η καινοτομία, ο πρώτος που αναφέρεται σε αυτό είναι ο Joseph Schumpeter. Η βασική του ιδέα είναι ότι οικονομία βρίσκεται σε σταθεροποιημένη κατάσταση, η οποία περιγράφεται από ισορροπία κατά Walras, ο μόνος τρόπος για διαταραχθεί αυτή η ισορροπία και να προκληθεί ανάπτυξη, η οποία μπορεί να προέλθει μόνο από την καινοτομία.
Όρος που χρησιμοποιεί o Schumpeter για την καινοτομία είναι Creative Destruction, βρίσκεται στο γνωστό βιβλίο του "Capitalism, Socialism and Democracy" στο οποίο λέει ότι η θεμελιώδης ώθηση η οποία κρατά την καπιταλιστική μηχανή σε κίνηση, προέρχεται από τα καινούργια καταναλωτικά αγαθά, τις καινούργιες μεθόδους παραγωγής ή μεταφοράς, τις καινούργιες αγορές. Η διαδικασία από την οποία προέρχονται τα προηγούμενα αποτελέσματα συνεχώς ανατρέπει την παρούσα οικονομική δομή από μέσα καταστρέφοντας της, ταυτόχρονα δημιουργώντας μία καινούργια. Αυτή η διαδικασία ονομάζεται Creative Destruction και είναι ένας από τους θεμελιώδης παράγοντες του καπιταλισμού.
Ένα σύγχρονο άρθρο που περιγράφει αυτή την οικονομική ανάπτυξη μπορεί να βρεθεί από τους Phillipe Aghion και Peter Howitt στο journal Econometrica, Vol. 60, No. 2. (Mar., 1992), pp. 323-351, A model of Growth through Creative Destruction.
Θεωρία Παιγνίων
Η θεωρία παιγνίων αποτελεί ένα κομμάτι των εφαρμοσμένων μαθηματικών, το οποίο βρίσκει μεγάλη εφαρμογή στα οικονομικά καθώς και σε άλλες επιστήμες, χρησιμοποιείται σαν εργαλείο για λήψη αποφάσεων των οποίων το αποτέλεσμα εξαρτάται και από τις αποφάσεις των αντιπάλων. Τέτοιους είδους αποφάσεις λαμβάνονται από τις επιχειρήσεις για να διαμορφώσουν την τιμολογιακής τους πολιτική, με σκοπό να κερδίσουν μεγαλύτερο μερίδιο αγοράς. Ένα παράδειγμα είναι ότι μία μικρή μείωση των τιμών και από όλες τις πλευρές θα μπορούσε να έχει μία αύξηση του συνολικού μεγέθους της αγοράς, αλλά μία μείωση πέρα από ένα συγκεκριμένο επίπεδων να τιμών να έχει φθίνουσα ή μηδενικά αποτελέσματα, αυτού του τους είδους τις συμπεριφορές προσπαθεί να μοντελοποίηση η θεωρία παιγνίων.
Αυτό που τη διαφοροποιεί από άλλα εργαλεία όπως η βελτιστοποίηση ή τα δένδρα αποφάσεων, είναι ότι ενδογενοποιεί τη συμπεριφορά των άλλων παιχτών σε αντίθεση με τα άλλα εργαλεία που απλά θεωρούν δεδομένες τις ενέργειες των αντιπάλων τους ή προσπαθούν να τις προβλέψουν.
Τα παίγνια χωρίζονται ανάλογα με τα χαρακτηριστικά τους σε παίγνια πλήρης και μη πλήρης πληροφόρησης, σε στατικά και δυναμικά, σε συνεργατικά και μη συνεργατικά, σε συμμετρικά και ασύμμετρα καθώς και σε άλλα. Ένα κλασσικό βιβλίο για τη μελέτης των παιγνίων είναι των von Neumann και Morgenstern «Theory of Games and Economic Behavior» το οποίο επιπλέον αποτελεί και τη βάση σύγχρονης μικροοικονομίας.
The Food Problem
Ο Amartian Sen ειναι Νομπελίστας Ινδός οικονομολόγος , ο οποίος είχε μελετήσει τη φτώχεια και τα αίτια των λιμών, πίστευε ότι οι λοιμοί δεν μπορούν να υπάρξουν σε λειτουργικές δημοκρατίες και αυτό γιατί οι κυβερνήσεις ανταποκρίνονται πιο γρήγορα στις απαιτήσεις των πωλητών τους.
Όμως αντίθετα με την παραπάνω άποψη ήδη σε μερικές χώρες όπως την Ινδία, το Μεξικό, την Υεμένη έγιναν εξεγέρσεις εξαιτίας της απότομης ανόδου της τιμής βασικών διατροφικών αγαθών, αυτή η κατάσταση δημιουργεί σοβαρότατα προβλήματα στις ασθενέστερες οικονομικά τάξης και γενικότερα στις αναπτυσσόμενες χώρες του τρίτου κόσμου, αν συνεχιστή αυτή η κατάσταση με τη διατροφική κρίση θα φανεί το κατά πόσο η άποψη του Sen είναι σωστή ή όχι. Amartya Sen and Amaryta K. Sen Third World Quarterly
Βέβαια εκτός του Sen υπήρχε και ένα άλλος οικονομολόγος ο οποίος είχε ασχοληθεί με τις διατροφικές κρίσεις και αυτός ήταν ο Malthus ο οποίος το 1798 έγραψε ένα δοκίμιο το οποίο ονομαζόταν «An Essay on the Principle of Population as It affects the Future Improvement of Society» που ουσιαστικά έλεγε ότι ο πληθυσμός των ανθρώπων αυξάνεται με πολύ γρηγορότερους ρυθμούς (γεωμετρική πρόοδο) από την αύξηση της τροφής (αριθμητική πρόοδο) και πράγματι κάπως έτσι ήταν η τότε κατάσταση, αλλά αυτό που βοήθησε πιο πολύ από όλα ώστε να μην υπερισχύσει η άποψη του Malthus στα μετέπειτα χρόνια και ειδικότερα μετά την δεκαετία του '50 ήταν η αλματώδης εξέλιξη της τεχνολογίας όπου αύξησε θεαματικά τις σοδειές, καθώς και ο έλεγχος γεννήσεων σε χώρες όπως την Κίνα και το Μεξικό. Βέβαια το πόσο δίκιο είχαν οι δύο προηγούμενοι οικονομολόγοι θα φανεί στο μέλλον.
